Een paar maanden geleden schreef De Morgen over de heilige drie-eenheid. Zo werden Maradonna, Pelé en Zinédine Zidane genoemd. Ze waren bij elkaar in een café in Parijs en speelden tafelvoetbal.
Het gebeuren werd beschreven door een journaliste die er niet bij mocht zijn. De bijeenkomst was namelijk georganiseerd door tassenfabrikant Louis Vuitton. Er werden foto’s gemaakt voor de reclamecampagne die tijdens het WK voetbal loopt. Het verslag van de bijeenkomst van de drie-eenheid moet dus ingefluisterd zijn geweest. Niet door de heilige geest, maar door de p.r.-mensen van Vuitton. Toch werden de woorden beschouwd als een hemelse openbaring waaraan geen tittel of iota veranderd mag worden. In ieder geval had de eindredactie het niet aangedurfd om de kromme zinnen recht te breien.
Misschien zijn er mensen die tegenwerpen dat voor de kleurenbijlage van een krant andere normen gelden, vooral als het artikel is geschreven door de moderedactrice, maar de kritiekloze manier waarop er hier drie pagina’s vol illusies werden verkocht zit me toch dwars.
Mardonna en Pelé kunnen elkaar niet uitstaan. Ze zijn gewoon voor veel geld ingevlogen om, opnieuw voor veel geld, op de foto te worden gezet. Daarmee staan ze symbool voor het voetbal in het algemeen: het geeft een illusie van saamhorigheid, maar het uiteindelijke doel is geld verdienen.
Inmiddels zijn de Nederlanders hun illusie kwijt na de nederlaag van het nationale elftal in de finale tegen Spanje. Er volgt nog wel een huldiging. Dat kan verbazing wekken omdat Nederland tweede is geworden, maar er heerst hier nog steeds een stevige Joop-Zoetemelkcultuur. (Voor de jongeren onder u: Joop Zoetemelk was een wielrenner die zijn populariteit niet te danken had aan zijn overwinning in de Tour de France, maar aan het feit dat hij talloze keren tweede werd).
Langzamerhand zal er ook wel een einde komen aan de zelfcensuur van de Nederlandse pers. Wie de buitenlandse kranten erop naslaat, kan moeilijk meer met opgeheven hoofd het verlies ondergaan. De Frankfurter Allgemeine opent zijn website met ‘Die Biester 0, die Schönen 1”. Dat zegt deze keurige krant niet zelf, maar ze laat het vuile werk over aan andere media die worden geciteerd. Vooral de Engelse pers heeft geen goed woord over voor het Nederlandse voetbal.
The Sun: “De Nederlanders begingen misdaden tegen het voetbal”
The Guardian: “Na zo’n giftige finale moet het stadion ontsmet worden”
The Times: “De slechtste finale ooit”
Le Figaro noemt Nederland ultradefensief en agressief
Na deze lange aanloop wil ik nu mijn punt scoren: hadden de kerkklokken hiervoor moeten luiden? Voetbal is amusement, een illusie en nog wel een heel sterke. Gisteravond heeft een heel volk gedacht dat het een hoogtepunt in zijn bestaan had bereikt, terwijl men in feite naar een van de slechtste voetbalwedstrijden ooit zat te kijken. Een heel volk hypnotiseren: dat presteert geen enkele illusionist. De Kerk moet nu juist aantonen dat ze geen illusies biedt, maar saamhorigheid die niet uit elkaar spat door één doelpunt.
Alhoewel. Gisteren zag ik na de wedstrijd een stoet mensen terugkeren uit het centrum. Zwijgend en met gebogen hoofd. Hun vuvuzela’s waren verstomd, hun vlaggen hingen erbij als natte dweilen. Het was misschien toch wel mooi geweest als er gisteren een paar kerken hun doodsklokken hadden geluid.
