‘Rome draait de schroeven aan’, schrijft De Standaard vandaag op de voorpagina. Het blad wijdt verschillende artikelen aan de nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel. In grote lijnen verschiet het beeld dat van hem wordt opgeroepen van een man die recht is in de kerkelijke leer tot een vriendelijke, intelligente herder die dicht bij zijn mensen staat en die gemakkelijk communiceert.
Bezorgdheid is er onder meer over de mogelijke beperkingen die de nieuwe aartsbisschop zal opleggen aan het onderzoek van de katholieke universiteiten in België: bijvoorbeeld dat op het gebied van de stamcellen. In het redactioneel commentaar spreekt Guy Tegenbos de vrees uit dat Léonard de ‘sociologische katholieken’ tot niet-katholieken zal maken. Hij deelt de mening van menig opiniemaker die vindt dat de standpunten van de rooms-katholieke Kerk zo ver afliggen van de gangbare meningen dat de Kerk verder zal krimpen, dat haar invloed nog verder zal afnemen en dat ze de randkerkelijken zal afstoten. Die zullen gaan shoppen in de grote zingevings-supermarkt en het buurtwinkeltje van mgr. Léonard met zijn verouderde assortiment links laten liggen.
De Standaard veronderstelt dat Léonard niet op het lijstje van drie kandidaten stond dat de nuntius aan de congregatie voor de bisschoppen in Rome heeft gestuurd. Jozef De Kesel zou de topfavoriet zijn geweest, maar paus Benedictus zou die keuze naast zich neer hebben gelegd.
Rik Torfs geeft mgr. Léonard het voordeel van de twijfel. In een essay beschrijft hij de angst die er al dertig jaar in de Belgische kerk bestaat over ‘Nederlandse toestanden’. In Nederland zijn conservatieve bisschoppen benoemd, de kerk is veel kleiner geworden, maar er zijn veel meer priesterroepingen. “De kerk is er niet meer voor iedereen, maar voor religieuze fijnproevers, liefhebbers van duidelijke waarheden en traditionele liturgie”, aldus Torfs.
De angst bestaat dat de Belgische kerk nu gaat instorten, maar daar is Torfs niet bang voor. België is al net zo ontkerkelijkt als Nederland. “Vooraleer een gebouw kan instorten, moet het er eerst staan. Je kunt argumenteren dat het gebouw al grotendeels ingestort is, nog vooraleer Léonard de kans kreeg daar zelf voor te zorgen. De vraag is dus veeleer of hij het tij kan keren.”
Zal Léonard de “randkatholieken, halve gelovigen, twijfelaars, zoekers en licht ontspoorden in de steek laten”, vraagt Torfs zich af. Hij denkt het niet: “Iets zegt mij dat hij dat niet gaat doen. Hij is te ijdel en heeft te veel branie om alleen het gemakkelijke na te streven, en dat waardeer ik (…) Zijn boude uitspraken hebben heel wat mensen gekwetst. Maar laten we hem, nu hij aartsbisschop een tweede kans geven. Delniquenten verdienen die, doch bisschoppen ook.”
