Nu de paus weer terug is in Rome kunnen we terugkijken op twee Afrika-reizen. Dat constateren Stijn Fens en John L. Allen. De ene reis stond in het teken van het condoom, de andere ging over Afrika zelf. John L. Allen volgde de paus tijdens zijn reis en merkte daar nauwelijks iets van de commotie die in Europa losbarstte.
De verslagen van Allen geven ook het beste inzicht in wat de Afrikanen nu zelf vinden, want hun mening doet er in Europa nog steeds niet toe. Dat werd het scherpst verwoord door aartsbisschop John Onaiyekan van Abuja in Nigeria. Hij vindt dat kerkleiders in het Westen de ontwikkelingslanden te veel zien als problemen die opgelost moeten worden en te weinig als partners om samen oplossingen te zoeken.
Onaiyekan beschrijft hoe hij als het ware met zijn mijter in zijn hand beleefd moet vragen om een onderhoud met de aartsbisschop van Keulen, met wie hij formeel toch op gelijke voet staat en hij breekt zijn staf over sommige Afrikaanse bisschoppen die zich onderdanig opstellen en zelfs de problemen erger voordoen dan ze zijn “om toch nog een beetje water te persen uit de stenen harten van degenen met wie ze praten”.
Onbewust heeft het Westen nog steeds een koloniale houding ten opzichte van Afrika. De berichtgeving over het pausbezoek ging niet over zaken die Afrikanen bezighouden en ook niet over Afrika, maar over onszelf. Wij weten wat goed is voor de Afrikanen en waar ze al dan niet aan toe zijn: aan monogamie bijvoorbeeld.
