Maar tegelijkertijd verdedigt hij het besluit om de excommunicatie ongedaan te maken. Hij besluit zijn brief met een citaat uit Paulus‘ brief aan de Galaten 5, 13-15:
Broeders en zusters, u werd geroepen tot vrijheid. Alleen, misbruik de vrijheid niet als een voorwendsel voor een zondig leven, maar dien elkaar door de liefde. Want de hele wet is vervat in dit ene woord: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Maar als u elkaar blijft bijten en verscheuren, vrees ik dat u elkaar nog eens zult ombrengen.
Dat ‘verscheuren’ had hij altijd beschouwd als een retorische overdrijving die je wel vaker vindt bij Paulus. "Maar helaas gebeurt dat ’bijten en verscheuren‘ nu ook binnen de Kerk als een uitdrukking van slecht begrepen vrijheid”. We zijn geen haar beter dan de Galaten van toen, zegt hij.
Uit de hele brief blijkt dat de paus zich aangevallen voelt door mensen – katholieken met name – die kennelijk uitgingen van zijn kwade trouw en concludeerden dat hij de relatie met de joden en de resultaten van het Tweede Vaticaans Concilie bewust in gevaar bracht. Ook die aantijgingen verwerpt hij in de brief.
En dat allemaal omdat hij niet even via Google op ‘Williamson’ had gezocht. Ik denk het niet. Hij had er tevoren geen idee van wat de opheffing van de excommunicatie teweeg zou kunnen brengen. Een team van media-adviseurs had hem voor deze valkuil kunnen waarschuwen
Van de andere kant: de paus geeft nu een ongekend persoonlijke visie op wat er onder zijn verantwoordelijkheid mis is gegaan. Dat is beter dan dat er aan het pauselijk hof een doctor rotandum (spin doctor) wordt aangesteld. Dan gaat het alleen nog maar om het effect en niet om de inhoud.
Toch even een gratis communicatieadvies aan de paus: doe iets aan de excommunicatie van degenen die verantwoordelijk waren voor de uitvoering van een abortus bij een negenjarig meisje in Brazilië. Enkele Franse bisschoppen gingen u al voor
