Het Reformatorisch Dagblad en in zijn kielzog het Katholiek Nieuwsblad zijn plotseling erg relativistisch geworden. In hun commentaren veroordeelden ze de secretaris-generaal van de Verenigde Naties omdat hij had ingegrepen in de binnenlandse aangelegenheden van een land.
Wat mij betreft mag Ban Ki Moon dat wel eens wat vaker doen als de mensenrechten in het geding zijn. Want dat was er aan de hand: in Malawi waren twee homo’s tot veertien jaar gevangenis veroordeeld. Mensenrechten, zoals het verbod om gediscrimineerd te worden vanwege geaardheid, staan boven de wetten van een land of uitspraken van een rechter. Op dezelfde manier wordt ook de vrijheid van godsdienst gegarandeerd.
Moeten we dan ook accepteren dat een parlement de rooms-katholieke kerk kan verbieden en dat rechters katholieken tot veertien jaar gevangenisstraf kunnen veroordelen? Laten we ons dan ook maar niet meer druk maken over de vervolging van christenen in islamitische landen. ’s Lands wijs, ’s lands eer, nietwaar?
Het Reformatorisch Dagblad ziet achter het optreden van de VN dezelfde ‘homolobby’ die in Nederland bezig zou zijn om een wet te laten aannemen die scholen verbiedt docenten te weigeren die openlijk homoseksueel zijn. Maar zelfs al zou die wet aangenomen worden, dan is dat niet de eerste stap op weg naar vervolging van christenen.
Ik ben echt niet bang dat ik in de gevangenis kom als Henk Krol premier zou worden, of dat ik België moet gaan mijden als - en dat is op dit moment een wat realistischer scenario - Elio Di Rupo daar regeringsleider wordt.
Het Reformatorisch Dagblad legt dus verbanden die er niet zijn. De discussie over de vrijheid van onderwijs is een heel andere. Een vergelijking met wat er in Malawi is gebeurd, vervuilt deze discussie. Hoe je ook over hen denkt: homo’s zet je niet gevangen. Geen veertien jaar en ook geen veertien dagen.
