Laat ik het maar eerlijk toegeven: ik heb geen idee wat immanente rechtvaardigheid is. Een vorm van rechtvaardigheid, denk ik.
Waarschijnlijk ben ik niet de enige. In ieder geval zette Jürgen Mettepenningen, de woordvoerder van mgr. Léonard, een gevarendriehoek bij deze woorden in het concept van het boek van zijn baas dat dezer dagen uitkwam. Het verbinden van rechtvaardigheid en aids leidt tot misverstanden. En dat is jammer want de rooms-katholieke Kerk heeft als enige een middel tegen aids dat werkt en dat gratis is.
De aartsbisschop negeerde de waarschuwing en hield vast aan zijn formulering, zo vertelde Mettepenningen in een radiointerview.
Mettepenningen lijkt me geen spindoctor, maar wel iemand die goed weet hoe bepaalde uitdrukkingen overkomen. Het woord ‘immanentie’ kun je wel gebruiken in een artikel voor het Tijdschrift voor Theologie, maar niet in een boek dat bij Lannoo wordt uitgegeven en dus voor een breed publiek bedoeld is.
Ook kerkelijke leiders moeten zich afvragen hoe hun woorden overkomen. Ze moeten zich proberen te verplaatsen in degenen die hun woorden horen of lezen. De Kerk moet duidelijke taal spreken. Dat is iets anders dan je boodschap aanpassen omdat je bang bent voor negatieve reacties – dat is mgr. Léonard zeker niet.
Uit het interview met Mettepenningen proefde ik dat hij zich niet verantwoordelijk voelde voor de omstreden passage. Dat kan ik me goed voorstellen. Mijn naam is niet Mettegebakkenperen, moet hij gedacht hebben.
