‘Limburgse priesters lapten celibaat aan laars’, kopte het Brabants Dagblad naar aanleiding van het verschijnen van het boek ‘Bisdom langs de Maas’ over de geschiedenis van het bisdom Roermond. Dat priesters zich in de zestiende eeuw niet allemaal aan het celibaat hielden, is helemaal geen nieuws. Het zou zelfs bijzonder zijn geweest als de ‘Limburgse’ (om dit anachronisme toch maar even te gebruiken) priesters dat wel zouden hebben gedaan.
Dit ANP-bericht dat de redactie Geestelijk leven van het Brabants Dagblad heeft overgenomen zonder het boek zelf te lezen, doet onrecht aan dit werk dat ruim 700 pagina’s telt en dat de geschiedenis vertelt van het christendom in het huidige bisdom Roermond. De komende tijd zal ik proberen om het werk serieus onder de loep te nemen.
“Het katholieke geloof is de belangrijkste factor die de Limburgers door de eeuwen heen heeft verbonden.” Lees ik op de achterflap. Maar dat geloof verbindt eigenlijk een groot deel van de Europeanen met elkaar. Limburg is toch eigenlijk een negentiende-eeuwse constructie, in het leven geroepen door het Congres van Wenen en de Belgische afscheiding? Binnenkort meer over dit boek. Gun me even de tijd: ik zal het namelijk wel gaan lezen.
R. de la Haye en P. Hamans (red.) Bisdom langs de Maas. Geschiedenis van de kerk in Limburg Maastricht: Uitgeverij TIC, 2009. ISBN/EAN 978-90-78407-57-7.
