Toen de H. Hartkerk in Breda in 1986 aan de eredienst werd onttrokken, maakte de kerk geen enkele kans op een monumentenstatus. Hardnekkig verzet tegen de sloop, van parochianen en van krakers die de kerk in gebruik hadden genomen, zorgde ervoor dat de kerk behouden bleef. In 2004 kreeg de kerk alsnog de status van rijksmonument. Het oeuvre van de architect, P.J. van Genk, werd inmiddels als belangwekkend beschouwd en ook speelde mee dat niet alleen de kerk maar ook de pastorie en het klooster dat bij de kerk hoorde, behouden waren gebleven. Daarmee was de kerk uniek in Nederland.
Voortschrijdend inzicht kan er dus inderdaad toe leiden dat kerken die eerst niet als monument worden beschouwd, uiteindelijk toch op de monumentenlijst belanden. De toezegging van minister Plasterk kan dus de redding zijn van een aantal kerken van voor 1940 die nu nog niet als rijksmonument te boek staan. Maar dan moeten ze natuurlijk niet gesloopt worden voordat ze het inzicht voldoende is voortgeschreden om behoud mogelijk te maken...
