vrijdag 26 augustus 2011

Liturgisch misbruik in Tridenijnse tijden

Volgens Erwin Wolff is de ‘Novus ordo-mis’ misbruikgevoeliger dan de Tridentijnse. Dat is niet waar: liturgisch wanbegrip kan elke viering verknallen. Rond 1850 is het geklaag hierover in Nederland niet van de lucht. Tekenend was de pastoor die in de kerstnacht zich plat voorover ter aarde liet vallen omdat hij dit Goede-Vrijdagritueel zo mooi vond.

L.J. Rogier beschrijft dit in het boek ‘In vrijheid herboren’, dat in 1953 verscheen. Het ergste was dat het verschil tussen de Mis als godsdienstige handeling en een Mis als concertstuk op veel plaatsen was vervaagd. De muziekpraktijk van koren en orkesten had de religieuze praktijk geheel overwoekerd.

Zelf had hij nog de verhalen gehoord van ouderen die daar kleurrijk over konden vertellen: “…speciaal van de min of meer duurzame verbintenissen, op de veelal gemengde stedelijke kerkkoren ontstaan tussen leden van onderscheiden kunne en over derzelver minnelijk verkeer tot onder Hoogmis en Lof toe.”

Ben benieuwd of dergelijke misstanden ook aan de Catholica-kliksite worden gemeld.