We hebben lang een goede scheiding van kerk en staat gehad. Er zijn nu partijen, D66 voorop, die vinden dat de kerk onder de staat door moet. En dat de kerk haar eigen opvattingen niet eens mag hebben, ook niet over homoseksualiteit. Dan zit je onder een zelfde soort dictatuur als onder het communisme en het nationaal-socialisme. Dan wordt de gewetensvrijheid vervolgd.
woensdag 31 maart 2010
Interview pastoor Mennen in Volkskrant
Citaat De Volkskrant 31 maart 2010:
woensdag 24 maart 2010
Open brief NCRV 2
Als iemand me per ongeluk tegen de schenen schopt, neem ik genoegen met een eenvoudig ‘sorry’. Als iemand me met voorbedachte rade tegen de schenen schopt, dan is datzelfde ‘sorry’ niet voldoende. Daarom ben ik blij dat de NCRV nu eindelijk een reactie heeft gegeven waarin verantwoording wordt afgelegd en excuses worden aangeboden.
In het kader van het protest tegen het gewraakte NCRV-programma is ook de kwestie aan de orde gekomen van de onverschilligheid waarmee mensen soms te communie gaan. Als reactie hierop wordt gepleit voor de tongcommunie.
Tijdens de discussies van de afgelopen weken is duidelijk gebleken dat niet iedereen snapt waar het precies om gaat. Er was voortdurend sprake van ‘het halen van een hostie’, alsof iedereen het recht heeft om een kerk binnen te lopen en stukje brood te eisen.
Zelf heb ik nooit gemerkt dat de handcommunie leidt tot minder eerbied, maar ik wil best aannemen dat dit op andere plaatsen wel het geval is. Pogingen om de liturgie zo toegankelijk en laagdrempelig mogelijk te maken willen er nog wel eens toe leiden dat een eucharistieviering een bijeenkomst met een verhaaltje en een liedje wordt. Als een kerk zomaar een dak boven wat hoofden is, bestaat het gevaar dat de eigenaren van die hoofden zich niet meer realiseren dat daar zijn om recht voor God te staan.
In het kader van het protest tegen het gewraakte NCRV-programma is ook de kwestie aan de orde gekomen van de onverschilligheid waarmee mensen soms te communie gaan. Als reactie hierop wordt gepleit voor de tongcommunie.
Tijdens de discussies van de afgelopen weken is duidelijk gebleken dat niet iedereen snapt waar het precies om gaat. Er was voortdurend sprake van ‘het halen van een hostie’, alsof iedereen het recht heeft om een kerk binnen te lopen en stukje brood te eisen.
Zelf heb ik nooit gemerkt dat de handcommunie leidt tot minder eerbied, maar ik wil best aannemen dat dit op andere plaatsen wel het geval is. Pogingen om de liturgie zo toegankelijk en laagdrempelig mogelijk te maken willen er nog wel eens toe leiden dat een eucharistieviering een bijeenkomst met een verhaaltje en een liedje wordt. Als een kerk zomaar een dak boven wat hoofden is, bestaat het gevaar dat de eigenaren van die hoofden zich niet meer realiseren dat daar zijn om recht voor God te staan.
dinsdag 23 maart 2010
Kerkmuziek: een verbod dat er niet kwam
Het had weinig gescheeld of het concilie van Trente (1545-1563) had alle meerstemmige muziek verboden. Er is althans een verhaal dat de componist Giovanni Pierluigi da Palestrina (±1525-1594) dit wist te voorkomen door een mis te componeren voor paus Marcellus II, de Missa Papae Marcelli.
Deze mis was zo geschreven dat de tekst goed verstaanbaar was. Het probleem was namelijk dat de componisten in die tijd zulke virtuoze muziek schreven, dat de tekst helemaal naar de achtergrond werd gedrongen. Het concilie stond daarom op het punt om deze meerstemmige muziek te verbieden.
Palestrina schreef toen zijn mis voor de paus waarmee hij hem ervan overtuigde dat meerstemmigheid - of voor de kenners onder u, polyfonie - de verstaanbaarheid van de tekst niet in de weg hoefde te staan.
Waarschijnlijk is het verhaal niet waar. Paus Marcellus II leefde na zijn verkiezing in 1555 nog slechts 22 dagen. Veel invloed had hij dus niet. Het ligt meer voor de hand dat Palestrina de mis ter nagedachtenis aan hem opdroeg.
Bovendien had het concilie al jaren eerder over de kerkmuziek gesproken. Tegenwoordig wordt wel verondersteld dat het de componist Jacobus de Kerle (1531/2-1591) was die met zijn composities de polyfone kerkmuziek redde. In ieder geval is de vraag of de muziek voldoende dienstbaar is aan de liturgie al heel oud.
vrijdag 19 maart 2010
Oosterhuis mag
Eindelijk weer eens een ouderwets relletje binnen de rooms-katholieke Kerk in Nederland. Het gaat om een zaak waar buitenstaanders zich niet druk over maken. Hoogstens trekt het feit de aandacht dat het onder meer de vader van Trijntje Oosterhuis betreft.
Ik heb het dus over het ‘verbod’ van een aantal van zijn teksten. Dat zat er al langer aan te komen, maar nu mogen een aantal gedichten van hem en van andere Nederlandstalige dichters niet meer afgedrukt worden in de misboekjes die de uitgeverij van de abdij van Berne in Heeswijk-Dinther uitgeeft. Verboden is er dus volgens mij niets.
Dat de media er gemakshalve van uitgaan dat er wel iets verboden wordt, is nog te begrijpen. Anders is het geen nieuws en kun je je taak niet uitvoeren die eruit bestaat de vooroordelen van je lezers, kijkers en luisteraars over de Kerk als een achterlijke instelling te bevestigen. Maar dat pastores desgevraagd meehuilen met deze wolven in het bos vind ik jammer.
In onze parochie gebruiken we de misboekjes van uitgeverij Gooi en Sticht. Die zijn al jaren aangepast aan de bisschoppelijke richtlijnen en nooit heeft iemand daar bezwaar tegen gemaakt. Zelf had ik het niet meteen gemerkt, al was het me wel opgevallen dat teksten die me vroeger als een graat in mijn keel bleven steken (‘zingt als rivieren mee voor God, hij leve lang’) niet meer in de boekjes voorkwamen.
Daar komt bij dat bij ons de traditionele koorzang altijd in ere is gebleven. Als je bent opgegroeid met muziek van Palestrina en Andriessen dan realiseer je je dat wat er in Nederland sinds 1960 is geproduceerd slechts een heel klein stukje van de muzikale traditie van de Kerk is. Veel van degenen die nu jammeren over het vermeende verdonkeremanen van de teksten van Huub Oosterhuis hebben jarenlang gewerkt aan het vernietigen van alles wat op Latijnse teksten was gecomponeerd, tot en met het gregoriaans. Zij beseffen blijkbaar niet dat wat hen nu overkomt niet te vergelijken is met het lot van talloze koorzangers die hebben moeten zien hoe hun koor botweg werd opgeheven of hoe zonder enige vorm van overleg alle niet-Nederlandse teksten werden geschrapt. Over censuur gesproken.
Niet dat ik nu tevreden toekijk hoe deze nieuwlichters een koekje van eigen deeg krijgen. Van mij mogen ze water voor de zee blijven, hier zijn en overkant. Laat duizend bloemen bloeien, desnoods in de steppe.
Ik heb het dus over het ‘verbod’ van een aantal van zijn teksten. Dat zat er al langer aan te komen, maar nu mogen een aantal gedichten van hem en van andere Nederlandstalige dichters niet meer afgedrukt worden in de misboekjes die de uitgeverij van de abdij van Berne in Heeswijk-Dinther uitgeeft. Verboden is er dus volgens mij niets.
Dat de media er gemakshalve van uitgaan dat er wel iets verboden wordt, is nog te begrijpen. Anders is het geen nieuws en kun je je taak niet uitvoeren die eruit bestaat de vooroordelen van je lezers, kijkers en luisteraars over de Kerk als een achterlijke instelling te bevestigen. Maar dat pastores desgevraagd meehuilen met deze wolven in het bos vind ik jammer.
In onze parochie gebruiken we de misboekjes van uitgeverij Gooi en Sticht. Die zijn al jaren aangepast aan de bisschoppelijke richtlijnen en nooit heeft iemand daar bezwaar tegen gemaakt. Zelf had ik het niet meteen gemerkt, al was het me wel opgevallen dat teksten die me vroeger als een graat in mijn keel bleven steken (‘zingt als rivieren mee voor God, hij leve lang’) niet meer in de boekjes voorkwamen.
Daar komt bij dat bij ons de traditionele koorzang altijd in ere is gebleven. Als je bent opgegroeid met muziek van Palestrina en Andriessen dan realiseer je je dat wat er in Nederland sinds 1960 is geproduceerd slechts een heel klein stukje van de muzikale traditie van de Kerk is. Veel van degenen die nu jammeren over het vermeende verdonkeremanen van de teksten van Huub Oosterhuis hebben jarenlang gewerkt aan het vernietigen van alles wat op Latijnse teksten was gecomponeerd, tot en met het gregoriaans. Zij beseffen blijkbaar niet dat wat hen nu overkomt niet te vergelijken is met het lot van talloze koorzangers die hebben moeten zien hoe hun koor botweg werd opgeheven of hoe zonder enige vorm van overleg alle niet-Nederlandse teksten werden geschrapt. Over censuur gesproken.
Niet dat ik nu tevreden toekijk hoe deze nieuwlichters een koekje van eigen deeg krijgen. Van mij mogen ze water voor de zee blijven, hier zijn en overkant. Laat duizend bloemen bloeien, desnoods in de steppe.
Open brief NCRV
NCRV-directeur Coen Abbenhuis reageerde op maandag 15 maart met een e-mail op een Open Brief die eerder die dag namens de katholieke blog-community naar de NCRV was gestuurd om bezwaar te maken tegen heiligschennis in het tv-programma Man Bijt Hond. Abbenhuis’ antwoord is ook te vinden op de NCRV-site als officiële verklaring:
http://www.manbijthond.nl/reactiencrv
Dit antwoord is onzes inziens beneden alle peil en daarom gaat de het protest tegen deze actie van de NCRV door. De Open Brief met een actuele lijst van mensen die haar onderschrijven vindt u hier:
http://beautifulblues.wordpress.com/2010/03/15/katholiek-protest-tegen-heiligschennis-door-ncrv/
Al bijna tweehonderd namen staan onder de brief. Onder hen een twintigtal katholieke priesters en diakens. Ook komt er veel steun uit protestantse hoek en heeft een volledige parochie zich achter de Open Brief geschaard. U kunt nog steeds uw steun betuigen!
De actie wordt vanaf nu aangetrokken door blogster Observatrix (www.observatrix.nl). Onder haar naam is er, in overleg met katholieke bloggers, een antwoord verstuurd naar de NCRV. Als bijlage bij dat antwoord is de Open Brief met een actuele lijst van ondertekenaars meegestuurd. Dit is ons antwoord:
http://www.manbijthond.nl/reactiencrv
Dit antwoord is onzes inziens beneden alle peil en daarom gaat de het protest tegen deze actie van de NCRV door. De Open Brief met een actuele lijst van mensen die haar onderschrijven vindt u hier:
http://beautifulblues.wordpress.com/2010/03/15/katholiek-protest-tegen-heiligschennis-door-ncrv/
Al bijna tweehonderd namen staan onder de brief. Onder hen een twintigtal katholieke priesters en diakens. Ook komt er veel steun uit protestantse hoek en heeft een volledige parochie zich achter de Open Brief geschaard. U kunt nog steeds uw steun betuigen!
De actie wordt vanaf nu aangetrokken door blogster Observatrix (www.observatrix.nl). Onder haar naam is er, in overleg met katholieke bloggers, een antwoord verstuurd naar de NCRV. Als bijlage bij dat antwoord is de Open Brief met een actuele lijst van ondertekenaars meegestuurd. Dit is ons antwoord:
Geachte heer Abbenhuis,
Hoewel het ons nog steeds onduidelijk is of u namens het NCRV-bestuur schreef of op persoonlijke titel, nemen wij de vrijheid om toch te reageren op uw e-mailbericht van 15 maart j.l. Uw antwoord stelt teleur in twee opzichten. Ten eerste omdat u in veel woorden weinig nieuws zegt en de excuses die door de redactie van het programma “Man Bijt Hond” nog wel waren gemaakt, niet eens herhaalt. Ten tweede omdat u in uw antwoord geen blijk geeft te hebben begrepen waar de kern van ons bezwaar ligt.
In uw antwoord verwijst u naar de ‘licht-satirische’ opzet van het programma “Man Bijt Hond”. Blogger Anton de Wit benadrukte dat hij geen man met lange tenen is en satire zeer kan waarderen. Dit zal voor de meeste ondertekenaars van de Open Brief gelden. Echter wat De Wit ook aantoont is dat de heiligschennis uit “Man Bijt Hond” met geen mogelijkheid satire kan worden genoemd. Zoals het op het blog van ondergetekende Erica Schruer treffend werd geformuleerd, luidde uw antwoord in feite: jammer dat u van heiligschennis de humor niet kunt inzien. Ook christenen doen regelmatig aan satire, maar in de vorm waarin de NCRV het goot was er geen sprake van christelijke, maar juist van anti-katholieke en daarmee dus ook anti-christelijke satire. Daarmee heeft u als omroep in feite uw identiteit geloochend.
U verwijst in uw brief ook naar het protest tegen de katholieke Kerk in de St. Jan in Den Bosch, dat georganiseerd was door het COC en de Gaykrant en werd gesteund door de PvdA en de SP. Dit was de aanleiding voor het “Man Bijt Hond”-item. Voor de Kerk was ook deze gebeurtenis méér dan pijnlijk. Ten eerste omdat er een eredienst werd verstoord en het risico van een moderne ‘beeldenstorm’ nadrukkelijk in de lucht hing. Ten tweede omdat niemand behalve de SGP het opnam voor de vrijheid van eredienst, terwijl het verstoren van religieuze bijeenkomsten bij wet verboden is, en de Kerk en de gelovigen daarin bescherming en respect mogen verwachten.
Voorts spreekt u uit dat de NCRV het doel heeft mensen recht te doen, ‘ongeacht hun seksuele geaardheid’. Dit wekt de suggestie van een zeker eenzijdig respect, waarvan godsdienst geen deel uitmaakt. Als het gaat om het afkeuren van het niet uitreiken van de Communie aan homoseksuelen acht de NCRV blijkbaar elk middel geoorloofd, tot de grootste schoffering en heiligschennis aan toe. Ons protest heeft daarentegen niets te maken met de seksuele geaardheid van Wagemakers, maar met de respectloze manier waarop hij in NCRV-zendtijd met de Hostie omsprong.
De belangrijkste constatering is dat uw brief inhoudelijk niet ingaat op de bezwaren die zijn geuit in de Open Brief, die inmiddels door 150 mensen en een katholieke parochie is onderschreven en ieder uur door meer mensen wordt onderschreven. Daarnaast regent het ook negatieve reacties op de website van “Man Bijt Hond”. Door de heiligschennis die in dat programma is gepleegd, af te doen als uitingen van ‘gelijkwaardigheid en verdraagzaamheid’, toont u aan dat de betekenis die u aan die twee begrippen geeft niets meer met de christelijke visie te maken heeft. Wij kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat de NCRV is opgegaan in de grote massa van seculiere omroepen.
Wij verzoeken u zeer dringend uw standpunt te heroverwegen en daarvan terug te komen. Recent bij een incident in Maleisie pleegden twee medewerkers van een islamitisch tijdschrift heiligschennis door de Hostie te ontvangen en vervolgens uit te spuwen. Daarover ontstond veel commotie. Zij boden uiteindelijk daarvoor hun verontschuldigingen aan met de volgende woorden: “Het is niet de bedoeling van Al Islam om de christelijke godsdienst te beledigen, noch om christelijke bedehuizen te ontheiligen”. Van een nominatum christelijke omroep als de NCRV zou tenminste hetzelfde mogen worden verwacht. In het onverhoopt geval u niet tot betere inzichten komt, zullen wij onze bezorgdheid ook op andere plaatsen aan de orde stellen.
Met vriendelijke groeten,
maandag 15 maart 2010
Katholiek protest tegen heiligschennis door NCRV 2
Het Nederlands Dagblad meldt dat de NCRV vandaag inhoudelijk zal reageren.
Tweede Vaticaans Concilie: een mijlpaal
Als we de invloed van het Tweede Vaticaans Concilie op de huidige Kerk zouden wegnemen, dan zou er een onherkenbare Kerk overblijven. Onherkenbaar voor zowel progressieven die klagen dat de hervormingen van dit concilie zouden zijn teruggedraaid als voor conservatieven die klagen dat ditzelfde concilie zo veel dingen heeft afgeschaft die waardevol waren.
De mogelijkheid om de liturgie ook in de volkstaal te vieren, de verbetering van de verhouding met de joden zijn slechts twee voorbeelden van van de opmerkelijke veranderingen die het concilie heeft gebracht. Minder opvallend, maar zeker zo belangrijk was de hervorming van ordes en congregaties.
Het besef dat er iets goed mis was in de manier waarop het religieuze leven werd vormgegeven was al in de jaren 1950 aanleiding tot onderzoeken en maatregelen. Dat hiermee niet meteen een einde kwam aan machtsmisbruik in bijvoorbeeld internaten beseffen we op dit moment maar al te goed.
Daarmee is niet gezegd dat het Tweede Vaticaans Concilie een mislukking zou zijn. Ook niet omdat de mogelijkheden om de Tridentijnse liturgie weer te vieren zijn verruimd en evenmin omdat de verhouding met de joden nog steeds problematisch is.
Concilies werken als katalysator waarbij processen die al langer binnen de Kerk op gang zijn gekomen worden versterkt en onder de aandacht worden gebracht. Uitspraken van concilies zijn niet altijd eenduidig, de praktische uitwerking staat zelden vast. Dat is altijd zo geweest.
Het Concilie van Trente heeft zich bijvoorbeeld niet duidelijk uitgelaten over de vraag in hoeverre de mens zelf zijn heil kon bewerkstelligen. De discussie hierover heeft tot ver in de achttiende eeuw gewoed en de laster en intriges waarmee dit gepaard ging, behoren niet tot de fraaiste hoofdstukken uit de kerkgeschiedenis.
In dat licht is het veel te vroeg om het Tweede Vaticaans Concilie af te schrijven. Sterker nog: voorlopig beschouw ik het als een mijlpaal in de kerkgeschiedenis.
De mogelijkheid om de liturgie ook in de volkstaal te vieren, de verbetering van de verhouding met de joden zijn slechts twee voorbeelden van van de opmerkelijke veranderingen die het concilie heeft gebracht. Minder opvallend, maar zeker zo belangrijk was de hervorming van ordes en congregaties.
Het besef dat er iets goed mis was in de manier waarop het religieuze leven werd vormgegeven was al in de jaren 1950 aanleiding tot onderzoeken en maatregelen. Dat hiermee niet meteen een einde kwam aan machtsmisbruik in bijvoorbeeld internaten beseffen we op dit moment maar al te goed.
Daarmee is niet gezegd dat het Tweede Vaticaans Concilie een mislukking zou zijn. Ook niet omdat de mogelijkheden om de Tridentijnse liturgie weer te vieren zijn verruimd en evenmin omdat de verhouding met de joden nog steeds problematisch is.
Concilies werken als katalysator waarbij processen die al langer binnen de Kerk op gang zijn gekomen worden versterkt en onder de aandacht worden gebracht. Uitspraken van concilies zijn niet altijd eenduidig, de praktische uitwerking staat zelden vast. Dat is altijd zo geweest.
Het Concilie van Trente heeft zich bijvoorbeeld niet duidelijk uitgelaten over de vraag in hoeverre de mens zelf zijn heil kon bewerkstelligen. De discussie hierover heeft tot ver in de achttiende eeuw gewoed en de laster en intriges waarmee dit gepaard ging, behoren niet tot de fraaiste hoofdstukken uit de kerkgeschiedenis.
In dat licht is het veel te vroeg om het Tweede Vaticaans Concilie af te schrijven. Sterker nog: voorlopig beschouw ik het als een mijlpaal in de kerkgeschiedenis.
Katholiek protest tegen heiligschennis door NCRV
Aan: het Algemeen Bestuur van de NCRV
Postbus 25000
1202 HB Hilversum
Amersfoort, 15 maart 2010
Betreft: Open Brief over heiligschennis in “Man Bijt Hond”
Geacht bestuur,
Op maandag 1 maart j.l. werd in het NCRV-programma "Man Bijt Hond" de columnist en theatermaker Mark Wagemakers gevolgd. Te zien was hoe hij bij wijze van statement in de Sint Janskathedraal in Den Bosch een Hostie ging "halen". Hij nam deze vervolgens mee naar buiten om hem pas daar tot zich te nemen.
Op drie manieren is dit heiligschennis. Allereerst omdat "Man Bijt Hond" het Sacrament op deze manier tot podium maakte voor het maken van een persoonlijk statement tégen de Kerk. Ten tweede omdat de Hostie direct dient te worden genuttigd en absoluut niet mag worden meegenomen naar buiten.
Tot slot omdat "Man Bijt Hond" bewust lange tijd openhield of Wagemakers de Hostie ging opeten of weggooien. Duidelijk werd de suggestie gewekt dat het wel eens op dat laatste zou kunnen uitdraaien, doordat in de laatste momenten voordat Wagemakers de Hostie opat prominent in beeld een vuilnisbak te zien was, waar hij zich steeds naartoe draaide. Toen hij alsnog - onder kwetsende bewoordingen - de Hostie nuttigde, maakte hij het Sacrament en de Drie-eenheid belachelijk.
Het is voor katholieken kwetsend genoeg dat dit, onder het mom van de in Nederland verworven vrijheden, op deze manier op televisie is gekomen. Dat het ook nog eens gedaan wordt door een christelijke omroep die zich beroept op een 85 jaar oude traditie van "respect", ervaren wij als ronduit verbijsterend en bijzonder pijnlijk.
Enkele katholieken hebben inmiddels hun beklag gedaan en kregen daarop allemaal hetzelfde "standaardantwoord", dat ver beneden de maat was:
Geachte ...,
Bedankt voor u mail.
Het is nooit onze bedoeling geweest om mensen hiermee te kwetsen, sorry hier voor.
Wij hopen dat u met veel plezier naar ons programma kan blijven kijken.
Met vriendelijke groet,
Redactie
NCRV
Man bijt hond
Christus Zelf is in de Heilige Eucharistie aanwezig, waarin Hij Zich aan ons meedeelt. Dat is de kern van het katholieke geloof. Door er zo mee om te gaan, heeft u veel katholieken in het diepst van hun geloof gekwetst. Bovenstaande routinemail doet degenen die aan deze pijn uiting hebben gegeven geen recht. Een publiekelijk en inhoudelijk excuus van de NCRV is onzes inziens op zijn plaats. Op deze manier kan de NCRV de band met het gelovig katholieke deel van Nederland weer enigszins herstellen en doet zij tevens haar reputatie als christelijke omroep eer aan. Wij vragen u dan ook om deze publieke actie ook publiekelijk recht te zetten.
Met vriendelijke groeten,
R.T. van Mulligen
E.M. Raats
G.E. van Beek
R. Bol
J. Brouwers
F. Erkens
J. Erkens
J. Friederichs
P. Frissen
E. van Goor
J. Goris, priester
F. van der Have
M.V. van Heusden
P.M.A. Hoofs
A.J.M. Janssen
H.A.M. Janssen - Rombouts
A.B.M. van Kempen, diaken
H. Knabben
R.B. Lok
K. Loodts, priester
R. Marks
F.E. Mélotte
C. Mennen, priester
D. Milis
H. Nolden
A. Nolden
N. Nolden
J. Nolden
R. Nolden
C. Nolden
L. Nolden
M. Nolden
L. Nolden
D.P.J. Oostveen
J.J. van Peperstraten
G.A. Piebenga
L.C.C. Reuser
G. van Rossem, priester
H.C.W. Schilder, priester
H.D.L.M. Schruer
T. Spee - van Heijster
N. Stienstra
A. Spijker-Huiges
M.I.M. Terlaak
A. Valstar
G.M.J. van der Vegt, priester
A. Verboord
P. Verhoeven
J.G. Verhoeven - den Uijl
E.H.J. Vossenberg
M. de Vries
G. Wilkens, priester
A.J.A. de Wit
H.K.M.G. van Zandwijk - Bruin
Afschriften van deze brief zijn verstuurd naar:
- mgr. Hurkmans (bisschop van Den Bosch)
- Katholiek Nieuwsblad
- Catholica
- Tertio
- Nederlands Dagblad
- Reformatorisch Dagblad
Tevens gepubliceerd op:
- http://antondewit.wordpress.com
- http://beautifulblues.wordpress.com
- http://clavesregni.wordpress.com
- http://dagboekvaneenzelve.web-log.nl
- http://davidoostveen.blogspot.com
- http://janbrouwers.blogspot.com
- http://ingridairam.web-log.nl
- http://laatstedag.wordpress.com
- http://rkgelovig.web-log.nl
- http://schoppenkoning.blogspot.com
- http://theodoricus.blogspot.com
- http://www.catholica.nl
- http://www.kattekliek.nl
- http://www.observatrix.nl
Postbus 25000
1202 HB Hilversum
Amersfoort, 15 maart 2010
Betreft: Open Brief over heiligschennis in “Man Bijt Hond”
Geacht bestuur,
Op maandag 1 maart j.l. werd in het NCRV-programma "Man Bijt Hond" de columnist en theatermaker Mark Wagemakers gevolgd. Te zien was hoe hij bij wijze van statement in de Sint Janskathedraal in Den Bosch een Hostie ging "halen". Hij nam deze vervolgens mee naar buiten om hem pas daar tot zich te nemen.
Op drie manieren is dit heiligschennis. Allereerst omdat "Man Bijt Hond" het Sacrament op deze manier tot podium maakte voor het maken van een persoonlijk statement tégen de Kerk. Ten tweede omdat de Hostie direct dient te worden genuttigd en absoluut niet mag worden meegenomen naar buiten.
Tot slot omdat "Man Bijt Hond" bewust lange tijd openhield of Wagemakers de Hostie ging opeten of weggooien. Duidelijk werd de suggestie gewekt dat het wel eens op dat laatste zou kunnen uitdraaien, doordat in de laatste momenten voordat Wagemakers de Hostie opat prominent in beeld een vuilnisbak te zien was, waar hij zich steeds naartoe draaide. Toen hij alsnog - onder kwetsende bewoordingen - de Hostie nuttigde, maakte hij het Sacrament en de Drie-eenheid belachelijk.
Het is voor katholieken kwetsend genoeg dat dit, onder het mom van de in Nederland verworven vrijheden, op deze manier op televisie is gekomen. Dat het ook nog eens gedaan wordt door een christelijke omroep die zich beroept op een 85 jaar oude traditie van "respect", ervaren wij als ronduit verbijsterend en bijzonder pijnlijk.
Enkele katholieken hebben inmiddels hun beklag gedaan en kregen daarop allemaal hetzelfde "standaardantwoord", dat ver beneden de maat was:
Geachte ...,
Bedankt voor u mail.
Het is nooit onze bedoeling geweest om mensen hiermee te kwetsen, sorry hier voor.
Wij hopen dat u met veel plezier naar ons programma kan blijven kijken.
Met vriendelijke groet,
Redactie
NCRV
Man bijt hond
Christus Zelf is in de Heilige Eucharistie aanwezig, waarin Hij Zich aan ons meedeelt. Dat is de kern van het katholieke geloof. Door er zo mee om te gaan, heeft u veel katholieken in het diepst van hun geloof gekwetst. Bovenstaande routinemail doet degenen die aan deze pijn uiting hebben gegeven geen recht. Een publiekelijk en inhoudelijk excuus van de NCRV is onzes inziens op zijn plaats. Op deze manier kan de NCRV de band met het gelovig katholieke deel van Nederland weer enigszins herstellen en doet zij tevens haar reputatie als christelijke omroep eer aan. Wij vragen u dan ook om deze publieke actie ook publiekelijk recht te zetten.
Met vriendelijke groeten,
R.T. van Mulligen
E.M. Raats
G.E. van Beek
R. Bol
J. Brouwers
F. Erkens
J. Erkens
J. Friederichs
P. Frissen
E. van Goor
J. Goris, priester
F. van der Have
M.V. van Heusden
P.M.A. Hoofs
A.J.M. Janssen
H.A.M. Janssen - Rombouts
A.B.M. van Kempen, diaken
H. Knabben
R.B. Lok
K. Loodts, priester
R. Marks
F.E. Mélotte
C. Mennen, priester
D. Milis
H. Nolden
A. Nolden
N. Nolden
J. Nolden
R. Nolden
C. Nolden
L. Nolden
M. Nolden
L. Nolden
D.P.J. Oostveen
J.J. van Peperstraten
G.A. Piebenga
L.C.C. Reuser
G. van Rossem, priester
H.C.W. Schilder, priester
H.D.L.M. Schruer
T. Spee - van Heijster
N. Stienstra
A. Spijker-Huiges
M.I.M. Terlaak
A. Valstar
G.M.J. van der Vegt, priester
A. Verboord
P. Verhoeven
J.G. Verhoeven - den Uijl
E.H.J. Vossenberg
M. de Vries
G. Wilkens, priester
A.J.A. de Wit
H.K.M.G. van Zandwijk - Bruin
Afschriften van deze brief zijn verstuurd naar:
- mgr. Hurkmans (bisschop van Den Bosch)
- Katholiek Nieuwsblad
- Catholica
- Tertio
- Nederlands Dagblad
- Reformatorisch Dagblad
Tevens gepubliceerd op:
- http://antondewit.wordpress.com
- http://beautifulblues.wordpress.com
- http://clavesregni.wordpress.com
- http://dagboekvaneenzelve.web-log.nl
- http://davidoostveen.blogspot.com
- http://janbrouwers.blogspot.com
- http://ingridairam.web-log.nl
- http://laatstedag.wordpress.com
- http://rkgelovig.web-log.nl
- http://schoppenkoning.blogspot.com
- http://theodoricus.blogspot.com
- http://www.catholica.nl
- http://www.kattekliek.nl
- http://www.observatrix.nl
zaterdag 13 maart 2010
Had ik ongelijk?
Toen in het voorjaar van 2009 het rapport over misbruik op Ierse scholen uitkwam, leek er in Duitsland en Nederland nog niets aan de hand. Dat is inmiddels veranderd.
Het is dus tijd om de conclusies uit mijn blog van toen nog eens tegen het licht te houden. De zaken konden in Ierland zo uit de hand lopen doordat het schoolsysteem verouderd was en de inspectie van de overheid faalde.
Ook het gebrek aan controle binnen de Kerk en de betrokken congregaties zelf speelde een rol en ook het gebrek aan vorming en opleiding van de religieuzen die in het onderwijs en het de hulpverlening aan kinderen werkzaam waren. Daarbij tekende ik toen aan dat al kort na 1950 een begin werd gemaakt met hervormingen van het religieuze leven.
In mijn conclusie van vorig jaar zat impliciet de constatering dat het alleen in Ierland uit de hand was gelopen. Dat klopt dus niet, maar verder onderzoek zal wel moeten uitwijzen in hoeverre de schandalen in Nederland en Duitsland qua omvang vergelijkbaar zijn. Dat maakt voor de individuele slachtoffers natuurlijk niets uit, maar het geeft wel antwoord op de vraag wat de oorzaak is: structurele misstanden of incidentele?
NRC Handelsblad en de Wereldomroep berichten vandaag dat er al in 1967 onderzoek is gedaan naar misbruik door Nederlandse Salesianen. Dat verbaast me niet: het past in de hervormingen die toen al binnen de meeste congregaties hier werden doorgevoerd. Alleen de transparantie ontbrak toen nog. Dat het hoofd van de Salesianen zelfs zijn secretaris er niet van op de hoogte stelde, verbaast me evenmin.
Wat mij wel verbaast, is dat de misstanden in Duitsland en Nederland niet al na de publicatie van het Ierse rapport naar boven kwamen. Het lijkt een op de manier waarop een hype uit de lucht komt vallen, maar een hype bevat voornamelijk gebakken lucht en dat is hier natuurlijk niet het geval. Eric van den Berg heeft over zichzelf versterkende processen bij de nieuwsproductie een interessante blog geschreven.
Het is dus tijd om de conclusies uit mijn blog van toen nog eens tegen het licht te houden. De zaken konden in Ierland zo uit de hand lopen doordat het schoolsysteem verouderd was en de inspectie van de overheid faalde.
Ook het gebrek aan controle binnen de Kerk en de betrokken congregaties zelf speelde een rol en ook het gebrek aan vorming en opleiding van de religieuzen die in het onderwijs en het de hulpverlening aan kinderen werkzaam waren. Daarbij tekende ik toen aan dat al kort na 1950 een begin werd gemaakt met hervormingen van het religieuze leven.
In mijn conclusie van vorig jaar zat impliciet de constatering dat het alleen in Ierland uit de hand was gelopen. Dat klopt dus niet, maar verder onderzoek zal wel moeten uitwijzen in hoeverre de schandalen in Nederland en Duitsland qua omvang vergelijkbaar zijn. Dat maakt voor de individuele slachtoffers natuurlijk niets uit, maar het geeft wel antwoord op de vraag wat de oorzaak is: structurele misstanden of incidentele?
NRC Handelsblad en de Wereldomroep berichten vandaag dat er al in 1967 onderzoek is gedaan naar misbruik door Nederlandse Salesianen. Dat verbaast me niet: het past in de hervormingen die toen al binnen de meeste congregaties hier werden doorgevoerd. Alleen de transparantie ontbrak toen nog. Dat het hoofd van de Salesianen zelfs zijn secretaris er niet van op de hoogte stelde, verbaast me evenmin.
Wat mij wel verbaast, is dat de misstanden in Duitsland en Nederland niet al na de publicatie van het Ierse rapport naar boven kwamen. Het lijkt een op de manier waarop een hype uit de lucht komt vallen, maar een hype bevat voornamelijk gebakken lucht en dat is hier natuurlijk niet het geval. Eric van den Berg heeft over zichzelf versterkende processen bij de nieuwsproductie een interessante blog geschreven.
donderdag 4 maart 2010
De brokkelige linkerkant van het CDA
‘Christelijk-sociaal’ noemt de Christen Unie zich. Dat sociaal-christelijke trekt ook steeds meer katholieken. Maar of de katholieke stekjes in de reformatorische bodem zullen kunnen aarden, is nog de vraag. Daarom leven er weer ideeën over een katholiek-sociale partij. Iemand twitterde zelfs over de tijden van de katholieke politicus Schaepman (1844-1903).
Nu het CDA de steven weer naar rechts – om de vergelijking consequent door te voeren stuurboord – heeft gewend door de PvdA op voorhand als coalitiepartner af te wijzen, duiken er ideeën op over een katholieke-sociale partij. Als het ervan komt zal dit nieuwe partijtje in een lange traditie staan.
Zo lang als de katholieken zich politiek hebben georganiseerd, breken er van tijd tot tijd aan de linkerkant stukjes van die eenheid af. De laatste was de Politieke Partij Radicalen (PPR) die in 1968 werd opgericht en die in 1973 zeven zetels haalde en deel ging uitmaken van het kabinet-Den Uyl. De PPR ging uiteindelijk op in Groen Links.
Maar ook in de tijd van het Rijke Roomse Leven was er voortdurend rumoer aan de linkerkant van de katholieken. Rond 1920 bestonden er in Breda bijvoorbeeld twee katholieke kieslijsten die elkaar fel bestreden.
De grootste groep was de kiesvereniging met de degelijke naam ‘Recht en Orde’. Daarnaast was er de katholieke groep-Schaepman. Niet omdat hun fractievoorzitter zo heette, als verwijzing naar de katholieke politicus Schaepman.
Een systematisch studie van de verhouding tussen de twee groeperingen heb ik nog niet gemaakt, maar wel is duidelijk dat de twee recht tegenover elkaar stonden.
Toen in 1922 een voorstel in de raad kwam om de openbare viering van carnaval te verbieden, was Recht en Orde voor en Schaepman tegen. Het voorstel was overigens ingediend door een vrouwelijk lid van de fractie van de sociaal-democratische SDAP. Haar mannelijke partijgenoten stemden tegen.
Aanleiding voor het voorstel was de zedenverwildering tijdens de carnavalsviering. In de Bredase Veemarktstraat waren alle dienstbodes zwanger geraakt, beweerden de voorstanders. Nota bene de fractievoorzitter van de groep-Schaepman wees erop dat in die straat ook het bisschoppelijk paleis stond. De fractie van Recht en Orde protesteerde luidkeels tegen deze suggestieve opmerking.
In 1926 maakten de bisschoppen een eind aan de politieke verdeeldheid van de katholieken. Als laatste zuil kreeg de katholieke een eigen partij: de Rooms-Katholieke Staatspartij (RKSP). Ook in Breda kwam een eind aan de dissidente groep-Schaepman.
De RKSP en na de Tweede Wereldoorlog de KVP bleven partijen die allerlei tegenstrijdige belangen moesten behartigen. De fractie van de partij was een parlement in het parlement, schreef de historicus J. Bosmans in de Algemene Geschiedenis der Nederlanden. En vooral de SDAP/PvdA trokken telkens brokstukken uit de linkerkant die in de sociaal-democratische partij opgingen of een splinterpartijtje met beperkte houdbaarheid gingen vormen.
Inmiddels heeft een flinke scheut liberalisme de katholieke stroming binnen Groen Links zo verdund dat de partij geen alternatief meer is voor wie een katholiek-sociale koers wil varen. De bisschoppen zullen nu niet meer ingrijpen om het CDA te redden: een nieuwe kans voor de groep-Schaepman?
Nu het CDA de steven weer naar rechts – om de vergelijking consequent door te voeren stuurboord – heeft gewend door de PvdA op voorhand als coalitiepartner af te wijzen, duiken er ideeën op over een katholieke-sociale partij. Als het ervan komt zal dit nieuwe partijtje in een lange traditie staan.
Zo lang als de katholieken zich politiek hebben georganiseerd, breken er van tijd tot tijd aan de linkerkant stukjes van die eenheid af. De laatste was de Politieke Partij Radicalen (PPR) die in 1968 werd opgericht en die in 1973 zeven zetels haalde en deel ging uitmaken van het kabinet-Den Uyl. De PPR ging uiteindelijk op in Groen Links.
Maar ook in de tijd van het Rijke Roomse Leven was er voortdurend rumoer aan de linkerkant van de katholieken. Rond 1920 bestonden er in Breda bijvoorbeeld twee katholieke kieslijsten die elkaar fel bestreden.
De grootste groep was de kiesvereniging met de degelijke naam ‘Recht en Orde’. Daarnaast was er de katholieke groep-Schaepman. Niet omdat hun fractievoorzitter zo heette, als verwijzing naar de katholieke politicus Schaepman.
Een systematisch studie van de verhouding tussen de twee groeperingen heb ik nog niet gemaakt, maar wel is duidelijk dat de twee recht tegenover elkaar stonden.
Toen in 1922 een voorstel in de raad kwam om de openbare viering van carnaval te verbieden, was Recht en Orde voor en Schaepman tegen. Het voorstel was overigens ingediend door een vrouwelijk lid van de fractie van de sociaal-democratische SDAP. Haar mannelijke partijgenoten stemden tegen.
Aanleiding voor het voorstel was de zedenverwildering tijdens de carnavalsviering. In de Bredase Veemarktstraat waren alle dienstbodes zwanger geraakt, beweerden de voorstanders. Nota bene de fractievoorzitter van de groep-Schaepman wees erop dat in die straat ook het bisschoppelijk paleis stond. De fractie van Recht en Orde protesteerde luidkeels tegen deze suggestieve opmerking.
In 1926 maakten de bisschoppen een eind aan de politieke verdeeldheid van de katholieken. Als laatste zuil kreeg de katholieke een eigen partij: de Rooms-Katholieke Staatspartij (RKSP). Ook in Breda kwam een eind aan de dissidente groep-Schaepman.
De RKSP en na de Tweede Wereldoorlog de KVP bleven partijen die allerlei tegenstrijdige belangen moesten behartigen. De fractie van de partij was een parlement in het parlement, schreef de historicus J. Bosmans in de Algemene Geschiedenis der Nederlanden. En vooral de SDAP/PvdA trokken telkens brokstukken uit de linkerkant die in de sociaal-democratische partij opgingen of een splinterpartijtje met beperkte houdbaarheid gingen vormen.
Inmiddels heeft een flinke scheut liberalisme de katholieke stroming binnen Groen Links zo verdund dat de partij geen alternatief meer is voor wie een katholiek-sociale koers wil varen. De bisschoppen zullen nu niet meer ingrijpen om het CDA te redden: een nieuwe kans voor de groep-Schaepman?
dinsdag 2 maart 2010
Trouw snapt het niet
Als het gaat om berichtgeving over religie steekt Trouw met kop en schouders boven de andere kranten uit, maar nu zijn ze een beetje de weg kwijt. Op de site kun je aangeven “waar homo’s welkom zijn voor ontvangen hostie”. “ Trouw heeft een kaart ontwikkeld waarop iedereen kan aangeven hoe zijn of haar rk kerk(cursivering van mij) zich opstelt”, aldus de site.
Allereerst is er nog nooit iemand ‘de hostie geweigerd’. Ten tweede is er maar één rk kerk, dus kan ik niet zeggen hoe ‘mijn’ kerk erover denkt. Misschien speelt de gereformeerde afkomst van de krant hier een rol. De redactie denkt wellicht dat er bij onenigheid meteen een vrijgemaakt katholieke kerk in hersteld verband of zoiets ontstaat.
In de gedrukte versie van de krant lees ik dat “Trouw wil inventariseren hoe priesters en andere kerkvaders in de praktijk met deze kwestie omgaan.” Ik vrees dat de kerkvaders in deze passief zullen blijven.
Hartelijk dank aan Trouw: er valt voor ons katholieken in deze barre tijden tenminste weer wat te lachen. Als tegenprestatie een scoop voor jullie: op 14 maart is het in alle katholieke kerken roze zondag.
Allereerst is er nog nooit iemand ‘de hostie geweigerd’. Ten tweede is er maar één rk kerk, dus kan ik niet zeggen hoe ‘mijn’ kerk erover denkt. Misschien speelt de gereformeerde afkomst van de krant hier een rol. De redactie denkt wellicht dat er bij onenigheid meteen een vrijgemaakt katholieke kerk in hersteld verband of zoiets ontstaat.
In de gedrukte versie van de krant lees ik dat “Trouw wil inventariseren hoe priesters en andere kerkvaders in de praktijk met deze kwestie omgaan.” Ik vrees dat de kerkvaders in deze passief zullen blijven.
Hartelijk dank aan Trouw: er valt voor ons katholieken in deze barre tijden tenminste weer wat te lachen. Als tegenprestatie een scoop voor jullie: op 14 maart is het in alle katholieke kerken roze zondag.
Abonneren op:
Posts (Atom)